JAK NA WYCIĄGNIĘCIE RĘKI

Świerków łany, buków pęki,

jak na wyciągnięcie ręki

i strumienie, co ze słońcem,

świecą promieni tysiącem.

Mam to wszystko ciągle w głowie.

Jestem niczym nałogowiec.

Pozbyć się go już nie mogę,

Więc nie walczę z tym nałogiem.

Słońca plama, nieba błękit,

jak na wyciągnięcie ręki

chmury leniwie łażące

i po polu i po łące.

Mam ten widok ciągle w głowie.

Jestem niczym nałogowiec.

Pozbyć się go już nie mogę,

Więc nie walczę z tym nałogiem.

Łąki, pola, lasu dźwięki,

jak na wyciągnięcie ręki

I dróżka ziemią pachnąca.

Wyliczać można bez końca.

Mam ten zapach ciągle w głowie.

Jestem niczym nałogowiec.

Pozbyć się go już nie mogę,

Więc nie walczę z tym nałogiem.

Mam ten zapach ciągle w głowie.

Jestem niczym nałogowiec.

Pozbyć się go już nie mogę,

Więc nie walczę z tym nałogiem.