Wersja pełna
Wersja instrumentalna
Kroczy kogut przez podwórze.
Zerka dziarsko w oczy kurze.
Idzie dumny niczym paw,
jakby szedł aleją sław.
Naszła nagle go ochota,
aby z jego właśnie płota,
coś zanucić dzisiaj wszak.
Zaczął piać mniej więcej tak:
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
Na to koleś jego gdacze:
„Co on gada ?! Jest inaczej !
To ja jestem ten the best !
On zaś super stary jest !”
Naszła zaraz go ochota,
aby z jego właśnie płota,
też zanucić dzisiaj wszak.
Zapiał on dokładnie tak:
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
Gdy usłyszał kogut pierwszy
tak zapiany jego wierszyk,
wrzasnął: „Plagiat ! Cisza ! Dość !
„Ty mi piejesz tak na złość !”
Zapiał kogut oskarżony:
„ Dyrdymały ! Fanfarony !”
Wtedy to kogucia brać,
na wyścigi jęła piać:
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
W końcu sąsiad kogucików,
który dosyć miał już krzyków,
i pigułki musiał brać,
z gniewu zaczął także piać:
„Jak mi wrzeszczeć któryś będzie
to go dorwę gdzieś na grzędzie.
Jeden, drugi – suuuper staaar !
Zrobię z was rosołu gaaar !!!”
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”
„Jestem królem, tym z kurnika.
Umiem nieźle kukurykać.
Mam swój urok oraz czar,
bo ja jestem super star !!!”