PLOTKARY

Tuż przy płocie całkiem małym,

dwie plotkary się spotkały,

ogrodowe to sąsiadki,

czyli astry – takie kwiatki.

Obie, cicho, koło płota,

wnet zaczęły tak trajkotać:

„Ale grubas jest z narcyza.

To nie kwiatek, tylko pyza.”

Te plotkary, te dwa kwiatki,

łobuziaki i gagatki,

obgadują kwiatków krocie,

cichuteńko, tuż przy płocie.

„Bez ma kolor niezbyt żywy

i wzrok jakiś taki krzywy.

Zez biedaka pewnie męczy.

W nocy nie śpi, tylko jęczy.”

„To ciekawe, czemu bratki

mają dziś zmierzwione płatki ?

Co się działo u nich nocą ?

Czemu biedne tak dygocą ?”

Te plotkary, te dwa kwiatki,

łobuziaki i gagatki,

obgadują kwiatków krocie,

cichuteńko, tuż przy płocie.

„No, a weźmy te hortensje.

Pewnie mają wciąż pretensje,

że nie mamy dla nich czasu.

Niech przenoszą się do lasu.”

„A żywopłot, całkiem stary,

rośnie jakby nie miał miary.

Grzeje się staruszek w słońcu.

Trzeba go wykopać w końcu.”

Te plotkary, te dwa kwiatki,

łobuziaki i gagatki,

obgadują kwiatków krocie,

cichuteńko, tuż przy płocie.

Nagle z płota się dobywa

Mina strasznie, strasznie krzywa.

To żywopłot, fest wkurzony,

zaczął wrzeszczeć na wsze strony:

„Co ja słyszę ?! Nie do wiary !!!

Może jestem trochę stary,

ale całkiem jeszcze jary !!!

O wy wstrętne dwie plotkary !!!”

Mimo wszystko, oba kwiatki,

łobuziaki i gagatki,

obgadują kwiatków krocie,

lecz już nie przy żywopłocie.